قدرت شنوایی انسان در زیر آب، بهتر از فوک هاست! - مجله میهن 128

به گزارش خبرنگاران، پستانداران میلیون ها سال است که در خشکی زندگی می نمایند و هرچند که بعضی از آن ها با زندگی در آب سازگار شده اند، اما تکامل متکی به خشکی مشخه اصلی اغلب این جانداران است. به عبارت دیگر، برای میلیون ها سال این جانداران برای زندگی در خشکی تکامل یافته و با آن سازگار شده اند و برای همین است که به طور طبیعی دانشمندان باور دارند که حواس این موجودات و از جمله انسان ها در خشکی عملکرد بسیار بهتری دارند تا در شرایط محیطی دیگر. اما این باور اکنون، اما و اگر هایی را به خود دیده است که می تواند برای بسیاری از ما جالب باشد.

یاکوب کریستنسن-دالزگارد، متخصص شنوایی سنجی حیوانات در دانشگاه Southern Denmark که تمام دوران حرفه خود را به سنجش شنوایی حیوانات مختلف گذرانده است، به همراه همکاران خود کنت سورنسن و مگنوس والبرگ که آن ها نیز در زمینه شنوایی سنجی جانوران دریایی تخصص دارند، دست به ابتکار جالبی زدند تا شنوایی انسان در زیر آب را با بعضی از جانوران دریایی مقایسه نمایند. البته گفتنی است که سنجش شنوایی انسان در زیر آب اتفاقی نو نیست، زیرا از دهه 1950، چندین کوشش مختلف برای مقدار گیری شنوایی انسان در زیر آب صورت گرفته است. به عنوان مثال، ارتش ایالات متحده علاقه مند به درک چگونگی تأثیر انفجار های زیر آب بر شنوایی غواصان خود بوده است، اما به طور کلی آزمایش های شنوایی آن ها در شرایط بسیار متفاوت صورت گرفته است.

این آزمایش ها اغلب با تجهیزات مختلف از جمله لباس غواصی انجام می گرفت که می توانست کیفیت آزمایش ها را تحت تأثیر قرار دهد. به هر روی اغلب این آزمایش ها نشان داده بود که قدرت شنوایی انسان در زیر آب را کمتر از آن چیزی که آزمایش نو مدعی شده است نشان داده بود. در مطالعه نو که بر روی تعدادی داوطلب انجام شد، میانگین آستانه شنوایی 71 دسی بل (3.5 میلی پاسکال) در 500 هرتز به ثبت رسید. آستانه شنوایی سطح صدایی است که گوش فرد زیر آن نمی تواند چیزی بشنود. این مقدار 26 دسی بل کمتر از گزارش مطالعات قبلی است، بنابراین باید نتیجه بگیریم که انسان در زیر آب بسیار بهتر از آنچه قبلاً به وسیله علم گزارش شده است می شنود. در واقع، آستانه 500 هرتز با مقدار شنیدن حیواناتی مانند فوک ها در زیر آب مطابقت دارد.

یاکوب کریستنسن-دالزگارد می گوید: ما معتقدیم که رزونانس در هوای بسته در گوش میانی صدا را تقویت می نماید و گوش را حساس تر می نماید. وی اضافه می نماید که ما این را در مطالعات قبلی روی لاک پشت ها و قورباغه ها نیز نشان داده بودیم. دالزگارد شرح می دهد که البته این نتایج بدان معنا نیست که ما می توانیم به وسیله گوشمان به مانند آنچه در زمین انجام می دهیم، به تشخیص راستا صدا اقدام کنیم. بر روی زمین ما راستا صدا را به خطای چند درجه می توانیم تشخیص دهیم، اما در زیر آب این خطا ممکن است تا 90 درجه باشد.

این موضوع البته خیلی عجیب هم نیست، زیرا ما آموزش دیده ایم که به تفاوت های زمانی کوچک بین درک گوش ها که به علت سرعت صوت در هوا است، واکنش نشان دهیم. یاکوب کریستنسن-دالزگارد شرح می دهد که در آب، سرعت صوت چهار برابر بیشتر است و تفاوت های زمانی بسیار کوچک تر است، و نتیجه می گیرد که انسان ها توانایی کمتری برای مشخص جهت صدا ها در زیر آب دارند.

منبع: scitechdaily

ترجمه: مصطفی جرفی-خبرنگاران