کشف قدیمی ترین میمون خارج از آفریقا!
به گزارش مجله میهن 128، دیرینه شناسان اخیراً پیروز به کشف سه فسیل میمون در معدن زغال سنگ در جنوب شرقی استان یونان چین شدند که حدود 6.4 میلیون سال قدمت دارند. این یافته هیجان انگیز نشان می دهد که احتمالاً این نوع از میمون ها همزمان با همنوعان خود در قاره آفریقا وجود داشته اند و به نظر می رسد اجداد بعضی از میمون های امروزی در این منطقه هستند.
به گزارش خبرنگاران، نینا جی. جابلونسکی، استاد مردم شناسی دانشگاه ایوان پوگ در استان پن، گفت: این کشف بسیار مهم است، زیرا آن ها قدیمی ترین فسیل های میمون در خارج از آفریقا هستند. این ها به احتمال زیاد اجداد بسیاری از میمون های امروزی آسیای شرقی است. یکی از چیز های جالب از دیدگاه دیرینه شناسی این است که این میمون ها احتمالاً همزمان با میمون های باستانی در آفریقا زندگی می نموده اند.
فسیل های کشف شده از معدن زغال سنگ Shuitangba بدست آمده است که در کنار آن ها فسیل های زیاد دیگری نیز کشف شده است. سه استخوان از قسمت های فک و پاشنه پا در این یافته ها مربوط به گونه ای از میمون با نام Mesopithecus pentelicus بوده گزارش های آن ها به صورت جداگانه در نشریات معتبر علمی به چاپ رسیده است. جابلونسکی می گوید: اهمیت این یافته ها بعلاوه این است که نشان می دهد میمون به خوبی برای حرکت سریع و قدرتمند هم روی زمین و هم روی درختان سازگار شده است. این تطبیق پذیری حرکتی بدون شک به پیروزیت این گونه در پراکندگی در کمربند جنگلی از اروپا تا آسیا یاری کرد.
به گفته محققان، استخوان فک پایین و قسمت بالایی استخوان ساق پا نشان می دهد که این میمون ماده بوده است. دندان ها نشان می دهد که آن ها می توانستند طیف گسترده ای از گیاهان، میوه ها و گل ها را بخورند، این در حالی است که اغلب میمون ها امروزه بیشتر میوه می خورند. جابلونسکی می گوید: چیزی که در خصوص این میمون جالب است و ما آن را از انسان شناسی مولکولی بدست آورده ایم، این است که مانند سایر کلوبین ها (میمون های دنیای قدیم)، این میمون توانایی تخمیر سلولز را داشته و در واقع از روده ای مانند روده گاو امروزی بهره می برد. به عبارت دیگر، این میمون ها به این علت پیروز بودند که می توانستند غذای کم کیفیت حاوی سلولز بخورند و با تخمیر غذا و استفاده از اسید های چرب که به وسیله باکتری ها در دسترس بود، انرژی کافی به دست آورند. یک روش مشابه که به وسیله حیوانات نشخوارنماینده مانند گاو، آهو و بز استفاده می گردد.
جابلونسکی می افزاید: میمون ها و ایپ ها (بوزینه ها) اساساً چیز های متفاوتی می خوردند. میمون ها میوه ها، گل ها، چیز هایی را می خورند که هضم آن ها آسان است، در حالی که بوزینه ها در صورت لزوم، برگ ها، دانه ها و حتی برگ های بالغ تر را می خورند. به علت این هضم متفاوت، آن ها نیازی به نوشیدن آب زیاد ندارند و تمام آب خود را از پوشش گیاهی تامین می نمایند. به سخن دیگر، این میمون ها مجبور نبودند در نزدیکی آبگیر ها زندگی نمایند و می توانستند به خوبی در دوره های تغییرات شدید آب و هوایی زنده بمانند.
دانشمندان معتقدند که این میمون ها همان نسل میمون هایی هستند که اندکی بعد در یونان دیده شد و پس از آن در سراسر خاک اروپا گسترده شدند. اینکه این جانوران چگونه توانستند هزاران کیلومتر جنگا را طی نمایند تا به اروپا برسند، آن هم در مدت زمان بسیار اندک، برای اغلب دیرینه شناسان بسیار هیجان انگیز است. دانشمندان می گویند در انتها دوره میوسن، زمانی که این میمون ها از اروپای شرقی خارج می شدند، میمون ها در همه جا به جز آفریقا و بخش هایی از آسیای جنوب شرقی، در حال انقراض بودند.
جابلونسکی می گوید: در اواخر دوره میوسن، تغییرات آب و هوایی بسیار شدیدی رخ داد. آنچه ما در معدن زغال سنگ Shuitangba یافتیم، یک عکس فوری و مجذوب کننده از انتها میوسن است، با یکی از آخرین میمون های این دوره و در عین حال نوترین نمونه برای دوره نو. این یک مورد جالب در تکامل پستانداران است، زیرا گواه ارزش تطبیق پذیری و سازگاری در محیط های متنوع و متغیر است. این نشان می دهد که هنگامی که یک فرم بسیار سازگار ایجاد گردد، پیروز خواهد بود و می تواند به اجداد بسیاری از گونه های دیگر تبدیل گردد.
منبع: scitechdaily
ترجمه: مصطفی جرفی-خبرنگاران
منبع: فرارو