پایدارترین مناطق دنیا در سال 2019 - مجله میهن 128

به گزارش خبرنگاران، شهر پایدار به شهر یا محیط زیست شهری گفته می گردد که در آن مصرف انرژی، آب و منابع تجدیدناپذیر به حداقل ممکن رسیده است.

افراد ساکن در این شهرها کمترین میزان مصرف انرژی، آب و اتلاف مواد غذایی و ... را دارند و در نتیجه آلودگی آب و هوا و فراوری گازهای مضر مانند متان یا دی اکسیدکربن بسیار پایین است.

اصطلاح شهر پایدار را ریچارد رجیستر برای نخستین بار در کتابش تحت عنوان ساختن شهرها برای آینده ای سالم در سال 1987 عنوان کرد. بعدها معماران از این موضوع برای طراحی اینگونه شهرها استفاده کردند.

شهر پایدار باید به گونه ای اداره گردد که کمترین وابستگی به منابع را داشته باشد. به شکلی که انرژی مورد احتیاج را از منابع و انرژی های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و انرژی بادی تامین کند و کمترین فشار و رد پای زیست محیطی را در پیرامون خود باقی بگذارد و در نتیجه محیط زیست قادر خواهد بود تاثیرات مربوطه را مجددا به طور طبیعی در مدت زمان کوتاه احیا کند.

در شهر پایدار از زمین، استفاده مناسب می گردد و آلودگی های خاک به حداقل می رسد. پسماندهای حاصل از فعالیت ها به طور صحیح مدیریت می گردد، از پسماندها کمپوست فراوری شده و سایر پسماندهای غیر قابل بازیافت هم در یک فرایند تعریف شده به انرژی تبدیل می شوند که در نتیجه میزان تاثیرگذاری شهر در تغییرات آب وهوایی به حداقل می رسد.

در شهرهای پایدار همه چیز متعادل است. بعضی از شهرها از جمله لندن که به عنوان یکی از آلوده ترین شهرهای دنیا شناخته شده است، اخیرا سیاست هایی در رابطه با مقابله با تغییرات آب و هوایی، استفاده از منابع تجدیدپذیر و حمل ونقل سبز اتخاذ نموده است. این موضوع نشان می دهد که شهرهای قدیمی هم می توانند تحولاتی در پایداری شهری ایجاد نمایند.

زمانی که مبحث معماری پایدار و زیرساخت های سبز ارائه می گردد، سنگاپور و پاریس در صدر فهرست قرار می گیرند. سنگاپور یکی از سبزترین کشورها در دنیا است که قرار است 80 درصد از معماری آن تا سال 2030 پایدار باشد.

مقامات پاریس نیز در کوشش هستند تا این شهر را به مقصد سبز گردشگران و تا سال 2050 مناطق بزرگ شهری را به جنگل های شهری تبدیل نمایند. مصدر در ابوظبی نیز یکی از مناطق پایدار در امارات متحده عربی است.

معماری پایدار شامل تمام مراحل ساخت، برنامه ریزی، ساخت و ساز و بازسازی می گردد. سقف هر خانه ای در این شهرها مجهز به پانل های خورشیدی است.

مهمترین شهرهای پایدار سال 2019 عبارتند از:

اسلو(پایتخت نروژ)

کمیسیون اتحادیه اروپا، شهر اسلو را به عنوان پایتخت سبز اروپا برای سال 2019 معرفی نموده است. شهر اسلو بزرگترین شهر و پایتخت کشور نروژ است.

سه سال گذشته، در این شهر، بودجه آب وهوا معین شد و این موضوع، بر همان اساسی بود که بودجه اقتصادی معین می گردد. میزان گازهای گلخانه ای اندازه گیری شد و هدف از این طرح، کاهش 50 درصدی فراوری گازهای گلخانه ای تا سال 2020 بوده است.

همچنین کوشش بر این است که تا سال 2050، عاری از کربن گردد. علاوه بر این، 30 درصد وسایل نقلیه فروخته شده برقی و بیوگاز هستند که سوخت آنها از فاضلاب شهری تامین می گردد. همچنین دولت محلی پارکینگ های خیابانی و ترافیک را کاهش داده تا فضای بیشتری برای دوچرخه سواری و فضای سبز فراهم و این شهر به شهری بدون خودرو تبدیل گردد.

کپنهاگ (پایتخت دانمارک)

شهر کپنهاگ در دانمارک در رده بعدی شهرهای سبز در اروپاست و مسئولان قصد دارند این شهر را تا سال 2025 به اولین شهر با کربن خنثی در دنیا تبدیل نمایند. در این شهر، تعداد دوچرخه ها از اتومبیل ها پیشی می گیرد. در کپنهاگ طراحی و زیرساخت های پایدار فراوان است و طرح بام سبز از سال 2010 اجرایی شده و در امسال نیز تمام اتوبوس ها برقی شده اند. آب در این شهر تحت کنترل روزانه و دقیق قرار گرفته است تا کاملا بهداشتی باشد.

استکهلم (پایتخت سوئد)

استکهلم، اولین شهری بود که در سال 2010 جایزه پایتخت سبز اروپا را از کمیسیون اتحادیه اروپا دریافت کرد و گفت که میخواهد تا سال 2040 بدون سوخت فسیلی باشد، البته که پیش از آن هم استفاده اندکی داشته است.

پروژه ساختمانی شهری Hammarby Sjöstad در این شهر برای حمایت از مسکن سازگار با محیط زیست و سبک زندگی سبز شروع به کار نموده است؛ در این طرح، استفاده از پانل های خورشیدی، آلودگی صوتی کم، فضای سبز بیشتر و استفاده کمتر از وسایل حمل و نقل شخصی مهم است. فرودگاه در این شهر عاری از فراوری کربن است و افراد در سوئد نیز در بازیافت و سرمایه گذاری برای نوآوری های سبز از پیشتازان هستند.

ونکوور (شهری در کانادا)

در حال حاضر، ونکوور، یکی از شهرهایی است که کمترین میزان انتشار کربن در بین شهرهای آمریکای شاقتصادی را دارد و همچنان به دنبال اهداف سبزتر است. مقامات این شهر متعهد شده اند که تا سال 2050، صددرصد انرژی را از منابع تجدیدپذیر تهیه نمایند و همچنین تا سال 2040 زباله هم فراوری ننمایند. فراوری مواد غذایی محلی به وسیله کشاورزی شهری و با افزایش تعداد کشاورزان در سراسر این شهر انجام می گردد.

کوریتیبا (شهری در برزیل)

کوریتیبا یکی از شهرهای بندری در برزیل است که به پایتخت سبز برزیل معروف است، سه میلیون نفر جمعیت دارد و در این شهر، 14 جنگل شهری و 16 پارک ایجاد شده است. این شهر بودجه لازم برای کارخانه بازیافت استاندارد را نداشت، به همین منظور به دنبال جایگزین بهتر برای آن بود؛ جداسازی بازیافت توسط شهروندان و ارائه پاداش به آنها همچون بلیط اتوبوس، از جمله مواردی بود که از این طریق موفقیت هایی را هم به دست آورد.

سانفرانسیسکو(شهری در ایالات متحده)

منطقه خلیج سانفرانسیسکو (Bay Area)، اولین منطقه در ایالات متحده بود که فروش بطری های پلاستیکی آب را ممنوع گفت. در این شهر قصد بر این است که تا سال 2020 عاری از زباله گردد و در حال حاضر پیشرفت چشمگیری برای رسیدن به هدف خود داشته است.

سنگاپور(کشوری در جنوب شرقی آسیا)

اگرچه بالاترین میزان آلودگی در دنیا را دارد، اما پیشگام برتر پایداری در قاره آسیاست. نقطه قوت این شهر، ایجاد طبیعت در معماری با ساخت سقف ها و جاده های سبز است. همچنین ساختمان ها در مصرف انرژی و آب صرفه جویی دارند و از مواد پایدار و دوستدار محیط زیست ساخته شده اند. سنگاپور، کشوری مدرن است که سرشار از تنوع زیستی می باشد

کیپ تاون (شهری در آفریقای جنوبی)

کیپ تاون، دومین شهر بزرگ آفریقای جنوبی است که در سال های اخیر، تحولات بسیاری در پایداری داشته است. حدود 10 درصد انرژی این شهر از منابع تجدیدپذیر فراهم می گردد و همچنین دولت میخواهد برای 10 درصد از خانوارها استفاده از انرژی خورشیدی را مورد هدف قرار دهد، زیرا این شهر از جمله شهرهایی است که خاموشی در آن بسیار است.

منابع:

www.worldatlas.com

https://se.ambafrance.org

www.wikipedia.org

https://www.sustainability-times.com