ایلان ماسک میمون ها را شکنجه نموده است! - مجله میهن 128

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، این شرکت بیوتکنولوژی در حال توسعه رابط مغزی رایانه ای است و ادعا می نماید که روزی می توان انسان ها را فوق هوشمند کرد و توانایی راه رفتن را به افراد فلج بازگرداند.

با این حال کمیته پزشکان برای پزشکی مسئولانه (PCRM) ادعا می نمایند که در سال های 2017 تا 2020، میمون های آزمایشگاهی که متعلق به شرکت نورالینک بودند تحت آزمایشاتی قرار گرفتند که در حد شکنجه بوده است و شواهدی از بثورات پوستی، خودزنی و خونریزی مغزی در اسناد آنالیز شده، مشاهده شده است.

در این آزمایش ها که طی همکاری میان دانشگاه کالیفرنیا دیویس (UC Davis) و نورالینک اجرا شده است 23 میمون شرکت داشتند که 15 مورد از آن ها در نتیجه عوارض آزمایش یا نگهداری نامناسب جان خود را از دست دادند یا مورد اتانازی قرار گرفتند.

این کمیته شکایتی را علیه دانشگاه کالیفرنیا دیویس به وزارت کشاورزی ایلات متحده آمریکا تسلیم و ادعا کرد که این میمون ها در نتیجه نگهداری نامناسب و آزمایش های تهاجمی قرار دادن ایمپلنت در سر مورد آزار زیادی دیده اند.

دانشگاه کالیفرنیا دیویس که در سال 2020 همکاری اش را با نورالینک به اتمام رساند می گوید که در طول آزمایش ها دستورالعمل های تحقیقاتی را به طور کامل آنالیز و تایید نموده است.

سخنگوی این دانشگاه به دیلی میل گفت که کارکنان آن مراقبت های دامپزشکی از جمله نظارت شبانه روزی بر حیوانات را انجام داده اند و هرگونه حادثه ای را به کمیته مراقبت و استفاده از حیوانات (IACUC) گزارش داده اند تا در صورت احتیاج تغییراتی در دستورالعمل ها و آموزش ها اعمال گردد.

این شکایت از سوابق به دست آمده به وسیله کمیته پزشکان برای پزشکی مسئولانه که شامل 600 صفحه از اسناد دامپزشکی و گزارش های کالبدشکافی است، نشات می گیرد.

این 23 میمون به وسیله نورالینک مورد آزمایش قرار می گرفتند، اما تا سال 2020 در تاسیسات مطالعات پستانداران دانشگاه کالیفرنیا دیویس نگهداری می شدند. دانشگاه کالیفرنیا دیویس برای انجام این آزمایش طی سال های 2017 تا 2020 از نورالینک 1.4 میلیون دلار دریافت کرد.

کمیته پزشکی پس از به وجود آمدن شک و شبهه هایی در خصوص اینکه پریمات ها قادر به کنترل رایانه با مغز خود هستند، به آنالیز این موضوع پرداخت.

سال گذشته یک ویدیو به وسیله شرکت نورالینک منتشر شد که نشان می داد یک میمون به نام پاگر (Pager) نسخه ای کلاسیک از بازی پونگ را با استفاده از ایمپلنت نورالینک بازی می نماید و تنها با فکر کردن بازی را راهنمایی می نماید.

در این شکایت، حامیان حقوق حیوانات دانشگاه کالیفرنیا دیویس را در 9 مورد ناقض حقوق حیوانات می دانند از جمله آن ها قانونی مبنی بر به حداقل رساندن درد و ناراحتی برای حیوانات هنگام مراقبت از آن ها است.

به گفته این گروه: بسیاری از میمون ها آزار شدیدی را در نتیجه آزمایش های به شدت تهاجمی و مراقبت نامناسب تجربه کردند. این ایمپلنت و سخت افزار های مرتبط با آن ها که پس از ایجاد حفره ای در جمجمه در مغز قرار داده می شوند، باعث ایجاد عفونت های مکرر در حیوانات شده و به طور قابل توجهی سلامت آن ها و درستی تحقیقات را به خطر انداخته است.

نمونه های متعددی از آسیب به میمون ها از جمله یک مورد که انگشتان دست و پایش را از دست داده بود که به نظر می رسد در نتیجه خودزنی یا آسیب دیگری باشد، مشاهده شد.

در خصوصی دیگر، یک میمون که حفره ای در سر آن ایجاد شده بود دچار عفونت خونی پوست شده بود که مجبور به اتانازی آن شدند.

در نمونه ای دیگر که این گروه ارائه کردند یک میمون ماده که تراشه درون مغز آن قرار گرفته بود دچار عوارضی، چون استفراغ ومشکل تنفسی شد که تعیین شد که ناشی از سکته مغزی است.

سال گذشته ایلان ماسک اظهار داشت که امیدوار است نورالینک به زودی آزمایش های بالینی خود را روی انسان ها شروع کند.

جرمی بکهام (Jeremy Beckham) از کمیته پزشکی می گوید که او به شدت شک دارد که آن ها حتی نزدیک به مرحله ای باشند که بتوان به طور ایمن انجام آزمایش روی داوطلبان انسانی را شروع کرد.

این کمیته میخواهد که دانشگاه کالیفرنیا دیویس شکایت کند و تصاویر و فیلم هایی که به عنوان بخشی از داده های اصلی منتشر نشده اند را درخواست کند.

بعلاوه می خواهد به شماره ID حیوانات دسترسی پیدا کند سرنوشت آن ها را پس از اتمام فعالیت این دانشگاه با نورالینک آنالیز کند. اما کالیفرنیا دیویس می گوید که این اطلاعات متعلق به نورالینک هستند.

شرکت نورالینک به عنوان یک شرکت خصوصی سوژه دریافت اطلاعات نیست. اما این کمیته می گوید: وقتی از تجهیزات و منابع عمومی استفاده می کنید حق پنهان کاری را از خود سلب می کنید.

شرکت نورالینک متعلق به ایلان ماسک، شرکتی است که مدعی کاشت تراشه های رایانه ای در مغز انسان است و به تازگی گامی حیاتی در جهت آن برداشته است.

البته تصور اینکه کار ها در طول این آزمایش ها به طرز وحشتناکی اشتباه پیش برود، هولناک است، اما از سوی دیگر، اگر این تراشه ها کار نمایند، این اتفاق می تواند شروع عصر تازهی برای قربانیان بی شماری که از اختلالات عصبی، آسیب های مغزی، معلولیت و موارد دیگر رنج می برند، باشد.

در سال 2020، نورالینک کارش را ارتقا داد و نوع بی سیم این دستگاه را ساخت که قادر بود در لحظه جریانی در 1024 دریچه پتانسیل عمل ایجاد کند و یا بر روی فعالیت نورون ها اثر بگذارد.

محققان این توانایی تازه ارتباطی را با ثبت سیگنال های حسی خوک ها در حالی که در محیط می گشتند به نمایش گذاشتند. در این مورد محققان الکترود ها را در بخشی از مغز خوک که سیگنال های پوزه را پردازش می نماید قرار دادند و در حالی که خوک ها آزادانه در محیط زندگی خود می چرخیدند محققان پاسخ های عصبی به نشانه های حسی را ارزیابی کردند.

در حالی که این آزمایش روی خوک ها به طرز چشم گیری عملکرد نورون های حسی را نشان داد، محققان فهمیده اند که برای استفاده این الکترود ها در انسان باید این فرایند را روی حیوانی با توپولوژی عصبی مشابه انسان امتحان کرد یعنی پریمات ها.

هدفی که این شرکت هنوز به آن نرسیده ساخت یک رابط مغز و دستگاه برای استفاده از دست ها و بازو ها است. این نوع رابط برای افراد دچار اختلالات عصبی مناسب خواهد بود تا بتوانند راحت تر در محیط حرکت نمایند.