گاف های سریال های رمضان دیگر پنهان نمی مانند - مجله میهن 128

به گزارش خبرنگاران، الجزیره در این گزارش آورده است: از زمانی که مردم در شبکه های اجتماعی تعاملی گسترده و بدون مرز دارند، دیگر هیچ خطایی از سریال های تلویزیونی از چشمشان دور نمی ماند و فقط کافی است تا یک اشتباه را یکی از مخاطبان نکته سنج سریال ببیند تا در کمتر از چند دقیقه خبر این خطا را بین المللی کند!

این روزها ماه مبارک رمضان رو به سرانجام است و سریال های رمضانی تقریبا هر آنچه را در چنته داشتند برای مخاطبانشان رو نموده اند. اکنون در فضای مجازی برای مخاطبان سریال ها و حتی کسانی که سریال ها را دنبال ننموده اند، فضایی فراخ برای نقد و گاهی تمسخر این سریال ها فراهم آمده است.

در ادامه این گزارش به بعضی از اشتباهات سریال های عربی که اغلب به دلیل بی دقتی سازندگان و شاید ساده انگاشتن مراحل فراوری اتفاق افتاده، اشاره شده است:

در یکی از این سریال های رمضانی به نام ضل راجل یاسر جلال، بازیگر عرب زبان، در سکانسی گوشی موبایلش را برعکس در دست گرفته و از آن استفاده می نماید!

در سریال دیگری به نام ملوک الجدعنة رییس پلیس با چهار نشان بر لباسش ظاهر شده است؛ در حالی که در واقعیت بالاترین رتبه باید سه نشان داشته باشد.

در سریال هجمة مرتدة یا ضد حمله، ساختمانی دیده می گردد که در آن پوستری تبلیغاتی از بازی پابجی به چشم می خورد؛ این در حالی است که این سریال قصه ای در سال 2007 را روایت می نماید و این بازی برای اولین بار در سال 2017 منتشر شده است! همچنین در همین سریال یکی از بازیگران از تلفن همراهی استفاده می نماید که کاملا جدید است و در مقطع زمانی که قصه روایت می گردد، اصلا فراوری نشده است.

سفیدی بیش از حد دندان های بعضی از بازیگران و مغایرت ظاهرشان با نقشی که بازی می نمایند نیز انتقاد و تمسخر مخاطبان را برانگیخته است. آرایش کامل زنان بازیگر در هر شرایط و در هر نقشی که ظاهر شده اند، نیز این روزها توسط کاربران عرب زبان مورد تمسخر واقع می گردد.

در این میان سریال های رمضانی خطاهای ادبی نیز داشته اند. برای مثال یک سریال عربی به طور واضح از یک فیلم مشهور ایتالیایی به نام ازدواج به سبک ایتالیایی اقتباس شده است و این موضوع در همه رسانه ها بازتاب داشته است اما تا به امروز سازندگان هیچ اشاره ای به این مساله ننموده اند.

استفاده از یک بازیگر در دو نقش در یک سریال، یکی دیگر از موضوعاتی است که می تواند نشان از بی توجهی سازندگان نسبت به باورپذیر کردن سریال های درام نزد مخاطب باشد. برای مثال در سریال اختیار 2 بازیگری که در فصل اول حضور داشته است، در فصل دوم یک نقش دیگر را بر عهده گرفته و این در حالی است که دو فصل در یک بازه زمانی روایت شده و حتی خیلی از صحنه های فصل اول در فصل جدید بازپخش می گردد.

یکی دیگر از نمونه های بی توجهی به باورپذیر بودن درام ها، مربوط به سریالی جنایی است که پس از به قتل رسیدن یک زن، پلیس به شوهرش اجازه می دهد در محلی که قتل اجرا شده بماند و چند روز بعد با او تماس گرفته و از او می خواهد تا دست به چیزی نزند تا اثر انگشت متهم باقی بماند و آن ها بعد از چند روز برای تحقیق به خانه مقتول بیایند!