گویلین؛ شهر رویاهای چین
به گزارش مجله میهن 128، موقعیت جغرافیایی
از 350 سال قبل از میلاد مسیح، روستایی در امتداد رودخانه لی در استان گوانژی کشور چین به وجود آمد که امروزه آن را شهر گویلین (Guilin) می نامند. معنای لغوی گویلین در زبان محلی، جنگل گل های رنگارنگ است که این نام به علت وجود گونه های مختلف گیاهی در این منطقه است. گویلین معمولاً در هر سال میزبان 12 میلیون توریست از سراسر دنیا است که باعث شده این منطقه به یکی از قطب های دیدنی چین بدل گردد و ارزآوری بسیار خوبی برای کشور داشته باشد. این شهر از دو بخش کلی تشکیل شده که قسمتی از آن برای اسکان دادن به مسافران درست شده و از امکانات مدرن مناسبی شامل هتل های لوکس و بانک های متعدد برخوردار است. قسمت دوم این شهر، قالب سنتی خود را حفظ نموده و بیشتر به شکل روستایی بزرگ است و به طور حتم جاذبه اصلی توریستان برای سفر به این مکان همین قسمت اصیل و دست نخورده است.
در حالی که کل این شهر از طریق دو رودخانه و چهار دریاچه احاطه شده ولی زیبایی اصلی خود را مدیون رودخانه لی است. این رودخانه به قدری زیبا و برای مردم چین مهم است که تصویر آن را بر روی اسکناس 20 یوانی خود قرار دادند. گردشگران می توانند از سواری بر روی قایق هایی درست شده از چوب بامبو، در امتداد این رود همواره جاری لذت ببرند.
در طول قایق سواری می توانید از غار نیزار و صخره فیل نما تماشا کنید. تمام این جاذبه های تماشای قدمتی چندین هزار ساله دارند و به نوعی آثار باستانی چین به شمار می روند. در کنار رودهای این شهر صخره های سنگی خارق العاده ای وجود دارند که اشکال زیبا و حیرت آوری دارند.
همان طور که گفته شد یکی از پربازدیدی ترین مکان های گویلین، صخره فیل نما است . نام گذاری آن به علت شکل ظاهری سنگ های این صخره است که شمایلی مانند فیلی در حال نوشیدن آب دارد. مکان این فیل سنگی در تلاقی دو رود تائوها و لیجیانگ است. حفره نسبتاً کوچکی که در این صخره واقع شده است بین اهالی محلی به دروازه ماه معروفیت دارد زیرا با فرا رسیدن شب، تصویر ماه از داخل این حفره بر روی آب رودخانه می افتد .
جاذبه دیگر این شهر تپه مورال است که از دیرباز به علت زیبایی و جذابیت فراوانش، سرچشمه الهامی برای شاعران و هنرمندان چینی برای خلق اثر خود بوده است. نام این مکان از اسبی به همین نام برگرفته شده است زیرا به عقیده ساکنان محلی، ظاهر سنگ های روبرویی صخره به صورت سر اسب نژاد مورال است.
با گذشتن از تپه مورال به مزارع برنج لانگجی در منطقه لانگشن می رسیم. به جرأت می توان گفت که این مزارع برنج تنها نقطه کشاورزی در جهان است که خاصیت جذب گردشگر دارد. این مراتع که به صورت پلکانی و در قرن 14 میلادی ساخته شده اند، ارتفاعی تا 800 متر بالاتر از سطح دریا دارند. کشاورزان این منطقه در فصول سرد سال آب باران مورد احتیاج خود را در مخازنی مخصوص ذخیره می نمایند تا در فصل تابستان برای آبیاری برنج از آن استفاده نمایند و در اوایل پاییز آن را درو می نمایند.
تاریخچه این منطقه هم مانند زمین هایش فراز و نشیب های زیادی را تجربه نموده است. گویلین به علت موقعیت جغرافیایی حساس و آب و هوای مناسب و نزدیک بودن به چندین رودخانه، در طول تاریخ مورد مجادله بسیاری بوده و جنگ های زیادی را پشت سر گذاشته است. از قوم های کین و هان در 250 سال قبل از میلاد گرفته تا اقوام هانگ و سونگ، هر سلسله به وجود آمده در چین، خواستار تصرف این شهر و استفاده از ثروت های خدادادی آن بود.
در آخر هم باید افزود که هیچ سفری بدون امتحان کردن غذاهای محلی مخصوص همان منطقه کامل نمی گردد. رشته برنجی یکی از خوراکی های اصلی در سلسله کین بود و معمولاً آن را با گوشت اسب کباب شده و کوفته پخته شده در برگ بامبو می خوردند. البته امروزه از گوشت اسب استفاده نمی گردد و به جای آن از بز و گوسفند استفاده می نمایند و آن را همراه با سس چیلی بسیار تند و مخصوص خود سرو می نمایند.
اگر قصد سفر به این شهر زیبا و رویایی را دارید، فصل تابستان را انتخاب کنید که از طرفی همراه باقی گردشگران به این مکان بروید و هم خطر سیل و طوفان های مهیب فصول سرد سال در این منطقه را به حداقل برسانید.
منبع: کجارو / allday.com