سفر به آمریکا: کشتی های عجیب بتنی
به گزارش مجله میهن 128، شاید یکی از عجیب ترین انتخاب های بشر تا به امروز در بحث مصالح به کار رفته برای ساخت کشتی های شناور روی آب، انتخاب بتن باشد. برای قرن ها، کشتی ها از چوب ساخته می شدند اما بعدها استفاده از موادی چون فولاد برای ساختن آن ها مرسوم شد؛ اما فولاد گران قیمت بوده و همواره در دسترس افراد قرار نداشت. همین امر موجب شد استفاده از فولاد برای ساخت کشتی ها در طول جنگ جهانی که کمبود شدیدی از فلز وجود داشت، به مسئله ای عظیم تبدیل گردد.
اگر علاقمند به دریافت خدمات ویزای آمریکا توریستی هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم تور آمریکا از نیویورک، واشنگتن، لس آنجلس، سان فرانسیسکو و لاس وگاس دیدن کنید و بهترین تجربه سفر را داشته باشید.
مدت ها قبل از شروع جنگ در سال 1848 میلادی (1226 شمسی)، شخصی به نام جوزف لوئیس لامبوت (Joseph-Louis Lambot)، مخترع سیمان مسلح (بتن آرمه به بتن مسلح شده با میلگرد (آرماتور) گفته می گردد. برای مسلح کردن بتن از میلگردهای تقویتی، شبکه های توری تقویتی، صفحات فلزی یا الیاف تقویتی استفاده می گردد) سعی کرد یک قایق کوچک از بتن فرو سیمانی بسازد و در کار خود پیروز بود. کوشش این فرد توانست قوه محرکه ای برای صنایع ساخت کشتی باشد. در مدت زمان اندکی، کشتی های فرو سیمانی به طور منظم کانال های اروپا را می پیمودند و در اواخر قرن نوزدهم میلادی یک مهندس ایتالیایی اولین کشتی بتنی را ساخت.
کشتی بتنی اس اس پالو آلتو در سواحل سیکلیف استیت (Seacliff State) کالیفرنیا در کشور ایالات متحده آمریکا
همان طور که انتظار می رفت، بتن ماده ایده آلی برای ساخت کشتی نبود. مشکل اصلی کشتی های بتنی این بود که برای مقاوم بودن مانند کشتی های فولادی باید بدنه ای بسیار ضخیم برای این گونه کشتی ها طراحی می شد. همین امر باعث سنگینی بیش از حد کشتی شده و در نتیجه سوخت بیشتری مصرف می کرد. همچنین اگر در بدنه کشتی سوراخی به وجود می آمد، به خاطر وزنش به سرعت غرق می شد. ملوانان جنگ جهانی اول معمولاً این کشتی ها را با نام آرامگاه های شناور می شناختند و هیچ رغبتی برای سوار شدن به آن ها نداشتند.
با این وجود، ساخت کشتی های فرو سیمانی همچنان ادامه داشت و اندازه آن به تدریج بیشتر می شد. شاید بتوان گفت عظیم ترین نوع از این کشتی، کشتی 425 فوت اس اس سلما (425-foot بود که در سال 1919 میلادی (1297 شمسی) کار خود را به عنوان تانکر حمل نفت (نفتکش) شروع کرد. امروزه، بخشی از لاشه آن به طور پراکنده در خلیج گالوستون (Galveston Bay) سواحل خلیج تگزاس (Texas Gulf Coast) در کشور ایالات متحده آمریکا باقی مانده و از کانال کشتی هوستون (Houston Ship Channel) و پارک سی وولف (SeaWolf) قابل مشاهده است.
پس از ورود ایالت متحده آمریکا به جنگ جهانی اول، رئیس جمهور وقت آن موقع وودرو ویلسون (Woodrow Wilson)، پروژه ساخت 24 کشتی بتنی به عنوان کشتی حمایتی ارتش را تأیید کرد. با این حال، هیچ کدام از آن ها به موقع تکمیل و آماده نشدند و نتوانستند برای خدمت رسانی وارد ارتش شوند. زمانی که کشتی ها آماده شدند (تنها 12 مورد از آن ها آماده بودند)، جنگ به سرانجام رسیده بود. در نهایت کشتی های آماده به شرکت های خصوصی که از آن ها برای تجارت مواد سبک، ذخیره سازی و ضایعات استفاده می کردند، فروخته شد.
مشکل مشابه کمبود شدید مصالحی مانند فولاد در طول جنگ جهانی دوم هم رخ داد و همین امر موجب شد 24 کشتی و قایق های بتنی برای حمل ونقل مواد موردنیاز راه اندازی گردد. این بار، همه کشتی ها به موقع آماده شدند و به خاطر نوآوری های موجود در ترکیب سیمان و مواد آن، ناوگان دوم بسیار قوی تر از قبلی بود. کشتی ها نقش مهمی در جنگ بازی کردند به خصوص زمان پیاده شدن در سواحل نرماندی (Normandy) در کشور فرانسه که از آن ها برای سوخت رسانی، حمل ونقل مهمات و نفرات استفاده می کردند. بعضی از این کشتی ها دارای موتور بودند و به عنوان فروشگاه ها یا رستوران های سیار و حمل سربازان مورد استفاده نهاده شدند.
زمانی که جنگ جهانی دوم به سرانجام رسید، فولاد دوباره در دسترس فراوریکنندگان نهاده شد و فراوری کشتی های فولادی کارآمد، دوباره از اول شروع شد. فراوری کشتی های بتنی متوقف و کشتی های مذکور باقی مانده به بندرهای مختلف برده شدند تا غرق گردند یا اینکه از آن ها به عنوان موج شکن استفاده گردد. عظیم ترین مجموعه از این کشتی ها را می توان در پاول ریور (Powell River) که در ایالت بریتیش کلمبیا (British Columbia) واقع شده است، پیدا کرد که در آن ده ها مورد کشتی به شکل قوس مانند و البته مرتب کنار یکدیگر چیده شده اند و یک موج شکن زیبا را ایجاد نموده اند. 9 مورد دیگر در آب های کم عمق خلیج چساپیک (Chesapeake Bay) در سواحل کیپتوگیکه (Kiptopeke) ایالت ویرجینیا (Virginia) غرق شدند.
نفتکش اس اس پالو آلتو (SS Palo Alto) به کنار ساحل سیکلیف استیت (Seacliff State) در منطقه آپتوس (Aptos) ایالت کالیفرنیا (California)
نفتکش اس اس پالو آلتو (SS Palo Alto) به کنار ساحل سیکلیف استیت (Seacliff State) در منطقه آپتوس (Aptos) ایالت کالیفرنیا (California)
نفتکش اس اس پالو آلتو (SS Palo Alto) به کنار ساحل سیکلیف استیت (Seacliff State) در منطقه آپتوس (Aptos) ایالت کالیفرنیا (California)
نفتکش اس اس سلما (SS Selma) در پارک آبی سی وولف (Seawolf Park) در شهر گالو استون (Galveston)
بقایای کشتی سان پاسکوئال (San Pasqual) در حاشیه ساحل سانتا ماریا (Santa Maria) در کشور کوبا
موج شکن ساخته شده از بقایای کشتی های بتنی در خلیج چساپیک (Chesapeake Bay) در سواحل کیپتوگیکه (Kiptopeke) ایالت ویرجینیا (Virginia)
نفتکش اس اس پالو آلتو (SS Palo Alto) به کنار ساحل سیکلیف استیت (Seacliff State) در منطقه آپتوس (Aptos) ایالت کالیفرنیا (California) برده شده و به یک پارک تفریحی با امکاناتی از جمله پایکوبی نور، استخر شنا و یک کافه تبدیل شد. این پارک، 2 سال بعد زمانی که شرکت ورشکستگی خود را گفت، بسته شد. امروزه هنوز هم لاشه کشتی در کنار ساحل واقع شده است و بدنه آن از وسط شکسته شده است.